اثر زمان پوشش‌دهی بر خواص پوشش نانوکامپوزیتی سرامیک–گرافن اعمال شده به روش اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی روی آلیاژ منیزیم AZ31B

در این تحقیق اثر زمان پوشش‌دهی بر ریزساختار، سختی، مقاومت به سایش و خوردگی پوشش نانوکامپوزیتی سرامیک–گرافن اعمال شده به روش اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی روی آلیاژ منیزیم AZ31B بررسی گردید. برای این منظور، پوشش‌های سرامیک-گرافن از الکترولیت فسفاتی حاوی نانوذرات گرافن در جریان mA/cm2 60 و زمان‌های 5، 10، 15 و 20 دقیقه آمده شدند. مورفولوژی و ترکیب شیمیایی پوشش توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به آنالیزور EDS مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی سختی، خواص سایشی و خوردگی به ترتیب از روش میکروسختی ویکرز، پین روی دسیک و پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک در محلول 5/3% نمک استفاده شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی روبشی از سطح پوشش نشان داد که با افزایش زمان پوشش‌دهی، تعداد و قطر حفرات به ترتیب کاهش و افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از آزمون سختی سنجی دلالت بر افزایش سختی با افزایش زمان پوشش‌دهی داشت. نتایج آزمون سایش و خوردگی نمونه‌ها نشان داد که با افزایش زمان فرآیند پوشش‌دهی، مقاومت به سایش افزایش در حالیکه مقاومت به خوردگی نمونه‌ها اندکی کاهش یافت.